NY Taxi

2018 – Bergselaan

De Taxi is een iconisch beeld, waarom Rowan voor een taxi heeft gekozen blijft voor hemzelf onduidelijk. Rowan: “Als iets zo iconisch is dat het in ieders netvlies zit gebrand dan wil ik er juist mee stoeien omdat het gelijk al uitdaagt “. Rowan heeft de taxi op ware grootte van draadstaal nagebouwd, zodat er een driedimensionale lijn tekening is ontstaan. ‘Ik wil mijn eigen New York taxi maken om er vervolgens mee door de straten van Rotterdam te rijden en me te wanen in mijn eigen cult film.’ Hij dacht hierbij aan de films ‘Taxidriver’ (Scorsese) en Night on earth (Jarmusch) waarin het fenomeen taxi de hoofdrol speelt.

‘Ik heb de neiging om via mijn werken een uitweg te zoeken van de bekende weg in de kunst, ik stel mezelf de vraag, hoe kan ik een route kiezen waarin ik wel degelijk binnen de kunst opereer maar net zo goed over de grens van de kunst heen stap in de echte wereld, het dagelijks leven.’

Voor RORO heeft Rowan als het ware een prototype gemaakt, een eerste aanzet, slechts het ijzeren lijnenspel geel gespoten en rustend op een zelfgebouwd chassis met echte autowielen. Het is altijd de bedoeling geweest de taxi volledig na te bouwen. Na de expositieperiode heeft de taxi een jaar opgeslagen gestaan om er vervolgens verder aan te werken voor de tentoonstelling ‘Prospects’ van het Mondriaanfonds. Maanden werkte hij om de taxi echt af te bouwen tot een volledig functionerend vervoersmiddel.

Tijdens ‘Prospects’ kwamen er regelmatig mensen in de taxi zitten. In de taxi had Rowan muziek op staan van Gil Scott Heron, veel van zijn teksten gaan over het leven in New York van de jaren ’60 en ’70. Denk bijvoorbeeld aan het nummer ’17th street’, een ode aan de straat waar Heron opgroeide en muziek leerde van zijn vrienden.

Rowan heeft deze plaat grijs gedraaid tijdens het afmaken van de Taxi en is voor hem onlosmakend verbonden aan het eindresultaat. De bedoeling is ook om de taxi als straatpodium te gaan gebruiken.

Fotografie: Jacqueline Fuijkschot